Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN piękno to jedna z podstawowych kategorii estetyki, pojmowana na ogół jako pozytywna (niekiedy naczelna) wartość estetyczna lub czasem jako pewien ideał estetyczny, historycznie ukształtowany i społecznie utrwalony, przyjęty w danej epoce jako obowiązujący kanon twórczości artystycznej. Piękno może być fizyczne, duchowe i umysłowe.  

Dzisiejszy świat bardzo skupia się na pięknie fizycznym

Wszyscy chcemy wyglądać modnie, estetycznie i zadbanie. Duży nacisk kładziemy na zewnętrzne aspekty piękna. Poświęcamy swój czas i środki pieniężne, by mieć satysfakcję ze swojego wyglądu. Ważna jest również dla nas opinia innych co do naszych walorów zewnętrznych. Oprócz ubrań, makijażu, ozdób ciała ważna jest także wygimnastykowana sylwetka. Lubimy uprawiać sport lub zwracać większą uwagę na to, co możemy jeść, a czego nam nie wolno. Jeździmy do miejsc zapewniających gabinety spa, aby osiągnąć regenerację i relaks ciała. Wiele naszych zajęć w czasie wolnym wiążemy głównie z wyglądem zewnętrznym.

Troska o piękno umysłowe 

Staramy się zdobywać wiedzę, czytamy wiadomości, by wiedzieć, co dzieje się na świecie. Chcemy mieć własną opinię na każdy temat. Kształcimy się poprzez różne zajęcia dodatkowe. Jesteśmy ciekawi świata. Lubimy podróżować, poznawać historie nowych miejsc.

Duchowe piękno jest czymś, czego nie widać na pierwszy rzut oka 

Czasem odbija się na naszym wyglądzie. Duchowe wnętrze to również inna strona naszego piękna, którą także należy pielęgnować. Do piękna wewnętrznego zaliczamy miłość, dobroć, mądrość, szlachetność, męstwo, rozum, cierpliwość i inne. Nie jest łatwo budować piękno wewnętrzne bez odpowiednich pomocy, zwłaszcza, że nie ma dużo specjalistów do spraw wewnętrznej pielęgnacji.

Ładna miska jeść nie daje.  Nie wszystko złoto, co się świeci.

Już od dawna powiedzenia przekazywane z pokolenia na pokolenie świadczą, że nie wygląd i zewnętrzna strona piękna mają najważniejsze znaczenie, a to, co wewnątrz kształtuje nas naprawdę.

Różne oblicza piękna?

Piękno ma różne oblicza. Każdy z nas ma prawo kierować się innym pięknem. Jednym podobają się blondynki, innym brunetki. Mamy różne gusta i często inne rzeczy są dla nas atrakcyjne, jeśli chodzi o fizyczne piękno. To jest właśnie wspaniałe, że możemy zawsze znaleźć coś, co odróżnia nas od innych.

Z dobrem duchowym jest jednak inaczej. Zawsze pragniemy, by dobro zwyciężyło. Nawet, gdy ktoś jest atrakcyjny, to ze złym charakterem nie pozyska sobie przyjaciół. Od ludzi oczekujemy przede wszystkim, by nas szanowali, byli mili i dobrzy…

Ulotne czy trwałe?

W życiu piękne są tylko chwile… – śpiewał zespól Dżem.

Piękno jest ulotne. Jest drogocenne i trudno je zatrzymać na dłużej. Zewnętrzny wygląd mimo postępu medycyny ulega starzeniu i w końcu musimy przyjąć naszą porażkę w walce o utrzymanie młodego ciała, gdyż jest to zgodne z naturą. Każdy z nas musi w końcu zaakceptować naturalne starzenie się ciała. Wraz z upływem wieku pamięć też może zawodzić i nasz umysł może nie funkcjonować tak, jak powinien. Inaczej jest z pięknem duszy. W języku hebrajskim dobro i piękno to jedno słowo. Piękno duszy nigdy nie przemija.

Uchwycenie piękna to nasza nieustanna tęsknota

Pragniemy szczęścia, szukamy piękna, chcemy ciągle być otoczeni dobrem i miłością. Piękno jest naszym ciągłym dążeniem w życiu. Lubimy się zachwycać czymś pięknym: muzyką, kwiatami, zapachem, lekturą, talentem itp. Wymaga to jednak naszej uwagi i pielęgnacji. Piękno traci swój blask, jeśli jest zaniedbane. Zewnętrzne piękno prędzej czy później utraci swój połysk, mimo naszych starań. Natomiast piękno wewnętrzne nigdy nie utraci swojej wartości.