Relacje rodzinne to nie tylko łączące nas więzy krwi i wynikające z tego drzewo genealogiczne. Relacje rodzinne to przede wszystkim system wartości budowany przez pokolenia, na którym mogą się oprzeć  wszyscy jej członkowie.

Czy możliwe  jest mieć wielką rodzinę, w której wszyscy się kochają i żyją w zgodzie?

Dzięki pozytywnym relacjom w rodzinie czerpiemy miłość, bezpieczeństwo i wsparcie. Niektórzy, dzięki wspólnym domom wielopokoleniowym lub częstym spotkaniom rodzinnym, budują silny system wartości. Niestety w dzisiejszych czasach często odchodzi się od takich praktyk. Młodzi wolą mieszkać sami, gdyż ich na to stać, tracąc możliwość korzystania z doświadczenia starszego pokolenia oraz uniemożliwiając swoim dzieciom bliższy i niezbędny kontakt z babciami i dziadkami. W dzisiejszym świecie pęd za dobrze płatną pracą i związane z tym często zagraniczne emigracje przekreślają jakiekolwiek relacje rodzinne ze starszym pokoleniem. Wpływa to negatywnie na rozwój kolejnych pokoleń. Dzieci przejmują sposób budowania i utrzymywania relacji od rodziców. Będą go powielać w swoich rodzinach.

Bardzo ważne są rodzinne spotkania w celu pielęgnowania więzi. Mimo różnic w poglądach lub wcześniejszych sporów, istotne jest okazywanie szacunku i miłości poprzez organizację takich spotkań, celebrację urodzin, imienin  czy jubileuszy. Nieważne przecież, ile nas dzieli, ale ile nas łączy.

Izolacja od rodziny motywowana jest najczęściej negatywnymi emocjami w tych relacjach. Brak wspólnoty, porozumienia, wybaczenia i miłości zniekształca system wartości całej rodziny i najczęściej zamyka wszelkie kontakty.

W przypadku utrudnionej relacji z powodu odległości zamieszkania ważne jest utrzymywanie kontaktu poprzez listy, internet czy telefon. Niepożądane jest opieranie się na tym, że to ta druga osoba powinna zrobić pierwszy krok. Dobra relacja polega na dawaniu siebie i swojego czasu niezależnie od sytuacji czy charakteru drugiej osoby. W moim przekonaniu i z mojego doświadczenia wynika, że osoby, które nie dbają o te relacje i urywają kontakt, nie potrafią uporać się z własnymi słabościami.

Zdarza się, że chowamy jakąś urazę wobec konkretnego członka rodziny, co utrudnia nam dobry kontakt. Potrzeba wybaczenia bądź szczerej rozmowy, by przerwać dystans i nieprzyjemne milczenie. Nie uzyskamy nic gniewem, ciszą czy obrazą. Tylko siła miłości pomoże nam odbudować to, co zostało zniszczone.

Często przez złe relacje z najbliższymi wnuki mają utrudniony kontakt z babcią i dziadkiem.  W tej sytuacji wszyscy tracą, zarówno my, pokolenie dziadków, jak i wnukowie. Wszyscy potrzebujemy siebie nawzajem do pozytywnego funkcjonowania. Od starszego pokolenia czerpiemy mądrość i doświadczenie, od młodszych – wiedzę i umiejętności wykorzystania nowoczesnej technologi, a od najmłodszych – radości, beztroskę i bezinteresowną miłość.

Powszechnie mówi się, że rodzice wychowują, a babcie i dziadkowie rozpieszczają. Bardzo ważne jest dla wszystkich zachowanie tych ról z poszanowaniem zasad i granic wyznaczonych przez wszystkich.

Budowanie więzi rodzinnych powinno zacząć się w tych mniejszych wspólnotach, jakim są rodzice i ich dzieci. Wspólne posiłki powinny być rytuałem w każdej rodzinie, bo wówczas jest chwila, by poruszyć to, co nas boli lub cieszy. Słuchanie innych jest istotną cechą w tworzeniu dobrych więzi rodzinnych.

Obecnie wielu ludzi nie posiada rodziny lub ma utrudniony kontakt z najbliższymi. Bez ich wsparcia system wartości może być mocno zachwiany. Miłość, troska i rada rodziny jest bezinteresowna i niezastąpiona. Tylko taka relacja da nam szczęście i możliwość prawidłowego rozwoju kolejnych pokoleń.

Domu nie tworzą ściany, a ludzie. Warto więc dbać o relacje i cieszyć się każdą wspólną chwilą.